Παιχνιδάκια

Κείμενο

Τρεις γέροι συζητούν στο πάρκο για τα γεράματά τους. -Καταραμένα γεράματα να πάρει ο διάολος! Χτες έρχεται η εγγονούλα μου με το βιβλίο της και με ρωτάει: «Τι σημαίνει αυτό που γράφει εδώ παππού;» Και δεν μπορούσα να τη βοηθήσω, γιατί πια δεν βλέπω καλά, δεν βλέπω... Εγώ που ήμουν αϊτός, στο κυνήγι πάντα ο καλύτερος δεν έχανα ούτε κοτσύφι...αααχ δεινόν το γήρας... -Ααα να δείτε εγώ τι έπαθα χτες... Πάω να ανέβω τα σκαλιά στο ΙΚΑ, γιατί είχε χαλάσει το ασανσέρ και στον πρώτο όροφο λαχάνιασα, άναψα και τα πόδια μου δεν με βαστούσαν! Ποιος, εγώ που ήμουν αθλητής μεγάλος και έτρεχα μαραθώνιους έτσι για προθέρμανση και τώρα δεν μπορώ να ανέβω τις σκάλες να πάρει... -Αααχ να δείτε εμένα τι μου ‘τυχε προχτές... Είχε έρθει σπίτι η Σβετλάνα να καθαρίσει και τη βλέπω να ανεβαίνει στο σκαμπό να ξεσκονίσει τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης... Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια και τότε γυρνάει και μου λέει πονηρά: «Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα!» Τι έχω πάθει ρε παλικάρια...; Δεν θυμάμαι πια... ξεχνάω!!!!

Σχόλια

Α) Δομικά & Γλωσσικά στοιχεία

Στο αφηγηματικό αυτό ανέκδοτο το χιούμορ πηγάζει από τη χιουμοριστική φράση (jab line) «Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια», καθώς και από την ατάκα (punch line) «Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα! Τι έχω πάθει ρε παλικάρια...; Δεν θυμάμαι πια... ξεχνάω!!!!», που εντοπίζεται στο τέλος του ανεκδότου και συντελεί στην επανερμηνεία του.

Β) Πολιτισμικές & Διακειμενικές αναφορές

Στο συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο οι παραπάνω φράσεις είναι χιουμοριστικές, διότι συντελούν στην ανατροπή μιας σειράς προσδοκιών. Η πρώτη ασυμβατότητα εντοπίζεται στη χιουμοριστική φράση «Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια», καθότι ένας ηλικιωμένος άνδρας δεν αναμένεται να έχει διάθεση για ερωτικές περιπτύξεις και μάλιστα με μία μικρότερης ηλικίας γυναίκα. Η δεύτερη ασυμβατότητα, η οποία προκαλεί χιούμορ και συμβάλλει στην επανερμηνεία του ανεκδότου, εντοπίζεται στην ατάκα «Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα! Τι έχω πάθει ρε παλικάρια...; Δεν θυμάμαι πια... ξεχνάω!!!!». Στη φράση αυτή η ασυμβατότητα έγκειται στη συμπεριφορά του ηλικιωμένου άνδρα, ο οποίος παρουσιάζεται να είναι ιδιαίτερα ενεργός σεξουαλικά και ακούραστος. Η συμπεριφορά αυτή ανατρέπει την προσδοκία ότι οι ηλικιωμένοι άνδρες δε θα έχουν διάθεση και ενέργεια για σεξουαλικές σχέσεις, δεδομένων των προβλημάτων υγείας και της αυξημένης κόπωσης που είθισται να νιώθουν. Αυτό πιστοποιείται και από τις αφηγήσεις των δύο άλλων πρωταγωνιστών που εστιάζουν στη σωματική τους κατάπτωση. Αντιθέτως, ο τρίτος ηλικιωμένος ανδρας κατασκευάζεται μέσα από τα λόγια της Σβετλάνας ως ενεργητικός και με αμείωτη διάθεση για σεξουαλικά παιχνίδια. Τέλος, χιούμορ πηγάζει και από τα τελευταία του λόγια, στα οποία φαίνεται να αποδίδει τη συνεχή επιθυμία του για σεξουαλικές περιπτύξεις στην έλλειψη μνήμης, η οποία συμβατικά συνδέεται με τα άτομα μεγάλης ηλικίας.

Γ) Ιδεολογία & Κριτική Ανάγνωση

Αυτές οι μη αναμενόμενες συνθήκες της ιστορίας περιέχουν ιδεολογικές παραδοχές σχετικά με τα δικαιώματα των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Τα άτομα αυτά, στο συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο, δεν αναμένεται να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις και να συμπεριφέρονται με τρόπο που αρμόζει στους ανθρώπους νεαρής ηλικίας. Στο ανέκδοτο αυτό τόσο η χιουμοριστική φράση όσο και η ατάκα στοχοποιούν το συγκεκριμένο ηλικιωμένο κύριο και κατ’ επέκταση όλα τα μέλη της ίδιας ηλικιακής ομάδας που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις παραδοχές που βρίσκονται σε κοινωνική κυκλοφορία, συμπεριφέρονται με τρόπο που δεν αρμόζει στην ηλικία τους.