Αγοράκι στο σχολείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Humor Literacy
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
Γραμμή 22: Γραμμή 22:
 
|}
 
|}
   
  +
==Σχόλια==
  +
  +
'''Α) Δομικά & Γλωσσικά στοιχεία'''
  +
  +
Στο παρόν αφηγηματικό ανέκδοτο το χιούμορ προκαλείται από την ατάκα (punch line) "Λοιπόν.... Ένας λόγος: Είσαι 52 ετών. Κι ένας δεύτερος; Είσαι ο Διευθυντής!", η οποία εντοπίζεται στο τέλος του ανεκδότου και προκαλεί την επανερμηνεία του.
  +
  +
'''Β) Πολιτισμικές & Διακειμενικές αναφορές'''
  +
  +
Στο συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο το χιούμορ πηγάζει από την ανατροπή μιας σειράς προσδοκιών. Συγκεκριμένα, οι αποδέκτες/τριες του κειμένου αναμένουν ότι η μητέρα στην ιστορία απευθύνεται στο παιδί της και προσπαθεί να το πείσει να σηκωθεί και να πάει στο σχολείο. Ακόμη, η εξέλιξη της δράσης τροφοδοτεί την προσδοκία αυτή, καθότι το "αγόρι" φαίνεται απρόθυμο να πάει στο σχολείο, διότι υφίσταται κάποιο είδος εκφοβισμού από τους/τις συμμαθητές/τριές του και δεν έχει τη συμπάθεια των καθηγητών/τριών του είτε επειδή είναι άτακτο είτε επειδή δεν είναι καλός μαθητής. Ωστόσο, οι υποθέσεις αυτές αναιρούνται από την ατάκα του ανεκδότου, η οποία αποκαλύπτει ότι το "αγόρι" δεν είναι παιδί αλλά μεσήλικας και ότι δεν είναι μαθητής αλλά ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου. Η ασυμβατότητα με άλλα λόγια έγκειται στην ανατροπή του γνωστικού σχήματος κατά το οποίο τα μικρά παιδιά είναι απρόθυμα να πάνε το πρωί στο σχολείο και οι γονείς προσπαθούν να τα ενθαρρύνουν να σηκωθούν και να ετοιμαστούν για τη δουλειά τους.
  +
  +
'''Γ) Ιδεολογία & Κριτική ανάγνωση
  +
  +
Οι μη αναμενόμενες συνθήκες της ιστορίας αναδεικνύουν συγκεκριμένες κυρίαρχες επαγγελματικές ιδεολογίες. Αρχικά, η χιουμοριστική στοχοποίση του μεσήλικα διευθυντή που αρνείται να πάει στη δουλειά του, εκδηλώνοντας έτσι μία ανώριμη και παιδιάστικη συμπεριφορά, αναπαράγει την ιδεολογία ότι οι ενήλικες οφείλουν να είναι τυπικοί στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και όχι φυγόπονοι, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την καταπίεση των επιθυμιών τους. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η χιουμοριστική σκιαγράφηση του διευθυντή έχει ως αποτέλεσμα την υπονόμευση ενός επαγγέλματος υψηλού κύρους, και συγκεκριμένα το επάγγελμα του σχολικού διευθυντή. Ο στιγματισμός της κατηγορίας αυτής ενισχύει την ιδεολογία ότι οι καθηγητές/τριες και πολλώ δε μάλιστα οι διευθυντές/τριες οφείλουν να είναι πρότυπο για τους/τις μαθητές/τριές τους επιδεικνύοντας την αγάπη τους για τη μάθηση και την τυπική διεκπεραίωση των υποχρεώσεων του ρόλου τους.
   
 
[[Κατηγορία: Ανέκδοτα]]
 
[[Κατηγορία: Ανέκδοτα]]

Τελευταία αναθεώρηση της 17:36, 27 Ιουνίου 2019

Κείμενο

Σχόλια

Α) Δομικά & Γλωσσικά στοιχεία

Στο παρόν αφηγηματικό ανέκδοτο το χιούμορ προκαλείται από την ατάκα (punch line) "Λοιπόν.... Ένας λόγος: Είσαι 52 ετών. Κι ένας δεύτερος; Είσαι ο Διευθυντής!", η οποία εντοπίζεται στο τέλος του ανεκδότου και προκαλεί την επανερμηνεία του.

Β) Πολιτισμικές & Διακειμενικές αναφορές

Στο συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο το χιούμορ πηγάζει από την ανατροπή μιας σειράς προσδοκιών. Συγκεκριμένα, οι αποδέκτες/τριες του κειμένου αναμένουν ότι η μητέρα στην ιστορία απευθύνεται στο παιδί της και προσπαθεί να το πείσει να σηκωθεί και να πάει στο σχολείο. Ακόμη, η εξέλιξη της δράσης τροφοδοτεί την προσδοκία αυτή, καθότι το "αγόρι" φαίνεται απρόθυμο να πάει στο σχολείο, διότι υφίσταται κάποιο είδος εκφοβισμού από τους/τις συμμαθητές/τριές του και δεν έχει τη συμπάθεια των καθηγητών/τριών του είτε επειδή είναι άτακτο είτε επειδή δεν είναι καλός μαθητής. Ωστόσο, οι υποθέσεις αυτές αναιρούνται από την ατάκα του ανεκδότου, η οποία αποκαλύπτει ότι το "αγόρι" δεν είναι παιδί αλλά μεσήλικας και ότι δεν είναι μαθητής αλλά ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου. Η ασυμβατότητα με άλλα λόγια έγκειται στην ανατροπή του γνωστικού σχήματος κατά το οποίο τα μικρά παιδιά είναι απρόθυμα να πάνε το πρωί στο σχολείο και οι γονείς προσπαθούν να τα ενθαρρύνουν να σηκωθούν και να ετοιμαστούν για τη δουλειά τους.

Γ) Ιδεολογία & Κριτική ανάγνωση

Οι μη αναμενόμενες συνθήκες της ιστορίας αναδεικνύουν συγκεκριμένες κυρίαρχες επαγγελματικές ιδεολογίες. Αρχικά, η χιουμοριστική στοχοποίση του μεσήλικα διευθυντή που αρνείται να πάει στη δουλειά του, εκδηλώνοντας έτσι μία ανώριμη και παιδιάστικη συμπεριφορά, αναπαράγει την ιδεολογία ότι οι ενήλικες οφείλουν να είναι τυπικοί στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και όχι φυγόπονοι, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την καταπίεση των επιθυμιών τους. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η χιουμοριστική σκιαγράφηση του διευθυντή έχει ως αποτέλεσμα την υπονόμευση ενός επαγγέλματος υψηλού κύρους, και συγκεκριμένα το επάγγελμα του σχολικού διευθυντή. Ο στιγματισμός της κατηγορίας αυτής ενισχύει την ιδεολογία ότι οι καθηγητές/τριες και πολλώ δε μάλιστα οι διευθυντές/τριες οφείλουν να είναι πρότυπο για τους/τις μαθητές/τριές τους επιδεικνύοντας την αγάπη τους για τη μάθηση και την τυπική διεκπεραίωση των υποχρεώσεων του ρόλου τους.