Κατηγορία:Ανέκδοτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα ανέκδοτα είναι σύντομα χιουμοριστικά κείμενα τα οποία ακολουθούν συγκεκριμένες συμβάσεις ως προς τη δομή και το ύφος. Η πιο χαρακτηριστική δομή τους περιλαμβάνει αφήγηση (περιγραφή μιας σκηνής), διάλογο και την τελική ατάκα. Η ατάκα είναι αυτή που ρίχνει φως στα διπλά νοήματα (αμφισημίες) της ιστορίας, δίνοντας μια αναπάντεχη τροπή. Ακολουθώντας δηλαδή τις γενικότερες συμβάσεις του χιούμορ, τα ανέκδοτα στηρίζονται στην έννοια της ανατροπής. Πολλές φορές υποβοηθούνται από τη χρήση άλλων γλωσσικών μέσων όπως η ειρωνεία ή τα λογοπαίγνια.

Ορισμός του ανεκδότου σύμφωνα με τον Robert Hetzron:

   Το ανέκδοτο είναι ένα σύντομο χιουμοριστικό κομμάτι προφορικής λογοτεχνίας, του οποίου η αστειότητα κορυφώνεται στην τελική πρόταση, που ονομάζεται "ατάκα"...Τα ανέκδοτα αναπαράγονται είτε γραπτώς είτε προφορικώς, χωρίς την υποχρέωση να αναπαράγονται κατά λέξη, όπως η ποίηση 

Όντως η αναπαραγωγή των ανεκδότων γίνεται κυρίως προφορικά, ως μέσο εμπλουτισμού των κοινωνικών σχέσεων/καταστάσεων. Υπάρχουν βέβαια και οι γραπτές συλλογές ανεκδότων, καθώς και η κυκλοφορία τους στο ίντερνετ (δείτε επίσης: Μιμίδια ).

Τα ανέκδοτα παρουσιάζουν ποικιλία στο μέγεθος, από αστεία της μίας πρότασης μέχρι ολόκληρες ιστορίες. Η επιτυχία ενός ανεκδότου (που μετριέται με την πρόκληση γέλιου) εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, τόσο πολιτισμικούς, σχετικούς με τις εκάστοτε συνθήκες, όσο και με το ταλέντο εκείνου-ης που το εκφωνεί (π.χ. οι επαγγελματίες κωμικοί δίνουν μεγάλη έμφαση στο ρυθμό και την κατάλληλη χρονική εμφάνιση της κάθε ατάκας).